Reizen, reizen, reizen!

Van woestijn tot stilte.

Rajastan.
De woestijn tussen India en pakistan. Bij woestijn stellen veel mensen zich de zandduinen op kaartjes voor, zo is de woestijn in Rajastan niet, hier is de grond rotsig, met veel bergen. Hier hebben honderden jaren de maharasja’s (koningen) van rivaliserende clans elkaar het leven zuur gemaakt. Met als gevolg dat op veel strategisch gelegen bergen geweldig mooie en onindringbare forten en mystieke paleizen zijn gebouwd. Ook is dit een hele rijke staat (qua cultuur en geld) omdat er vroeger en nog steeds veel handel tussen naburige landen werd gedreven. Vroeger was dat opium. Maar vroeger en nu nog steeds veel edelstenen en kruiden.
Na Goa ben ik met het vliegtuig naar Rajastan gegaan, om in Jaipur aan te komen. Jaipur is de hoofdstad van Rajastan is. Een gigantische stad waar je snel even de highlights bekijkt en snel weer weg wilt. De highlights zijn zeker de moeite waard met meerdere forten en paleizen. Nog even over de oorspronkelijke shopping area gelopen wat heel leuk was, hier zie je mensen aan beelden werken, met zelf gesponnen draden sari’s maken etc. in elkaar zetten. Maar na twee dagen was ik blij weer aan de drukte van Jaipur te ontsnappen.
Met de bus in de ochtend door naar Pushkar, wat een hele verademing is. Een klein dorpje waar religie een belangrijke rol speelt. Pushkar is om een meer gebouwd, wat ontstaan zou zijn uit een traan van Shiva. Veel tempeltjes en ghats (altaars aan het water) dus. De ghats zijn heerlijk om een paar uurtjes aan te zitten en mensen te bekijken terwijl ze een heilige duik nemen of talloze andere rituelen uitvoeren. Ook liggen er bergen om heen die leuk zijn om te beklimmen en de stad van boven te zien. Een berg beklommen met een groepje duitsers, wat een hele klim was maar de beloning was een geweldigge zonsondergang. Ook nog een dagje een scooter gehuurd en samen met een duits meisje rond gereden wat ook echt leuk was! Beetje jammer dat de scooter elk kwartier oververhit raakte en we een minuutje moesten wachten tot hij was afgekoelt. Hier intotaal 4 dagen gechilld, met op de dode momenten een boekje en een chai (Indiase melk thee), want alcohol is hier illegaal.
Hierna met de bus door naar Jodhpur, de blauwe stad, waar bijna elk huis blauw geverfd is. Een prachtig fort/kasteel en een niet mindere burning temple (waar ze belangrijke mensen cremeerden). Ook hier de beste lassi gehad die ik ooit in India heb gehad. Lassi’s zijn echt de shit, het zijn een soort yoghurt drankjes met allerlij specerijen er in, ook kan je er allerlij vruchten aan toe voegen zoals mango of banaan, hmmm! Hier intotaal 2 dagen gebleven, want had nog maar 4 dagen de tijd had om naar Ahmedabad te komen voor mijn meditatie cursus.
Met de nachttrein door naar Jaisalmer. Om half 12 de trein in om 5 uur ’s ochtends aankomen. Na een ijskoude nacht in de trein op het koudst van de nacht, net voor zonsopkomst, aangekomen. Ik was in Jodhpur 2 Nederlanders tegenkomen die al een dag eerder naar Jaisalmer waren gegaan, en deze dag een kamelensafari gingen doen. Dus heb ik maar besloten om nog een paar uur slaap te pakken en mee te gaan om half 9 ’s ochtends. Helaas was ik niet zo slim geweest om een losse broek aan te doen en zat ik met mijn spijkerbroek op de kameel wat echt een marteling was. Maar wel geluk gehad een super leuke groep te hebben met 2 Nederlanders, 2 Engelsen, een Australier, een Duitser en een Amerikaan. Tot 5 uur op de kameel gezeten met 1 uur stop voor lunch, tot we het kamp bij een zandduin opsloegen om daar te overnachten. ’S avonds met een vuurtje en paar biertjes onder de sterren hemel nog wat gechilld. En vroeg naar bed onder de sterren hemel, want we gingen met zonsopkomst om 6uur opstaan. Ontbijtje en weer de kameel op, tot een uurtje of 2 en terug naar ons guesthouse om daar goed door te zakken met het genot van een fles vodka. De volgende dag even snel het het fort bekijken.
Om 4uur ’s middags met de bus naar Udaipur samen met de Duitser en Australier van de camel safari, om daar om 5uur ’s nachts aan te komen. Een nachtje op de bank van het guesthouse tot we om 10uur de kamer in konden. Die avond een koningsmaaltijd omdat het verjaardag van de duitser, Thomas, was. Iets te veel gedronken dus de volgende dag lekker uitslapen. Daarna hier een paleisje bekijken; dat hier een eindbaas woonde werd al snel duidelijk. Hij heeft waarschijnlijk denk ik de term “make it rain” uitgevonden want hij had een badkuip die hij met zilveren munten vulde en een keer per jaar leegstrooide voor het volk. Toch gaat dat een stuk makkelijker met briefjes dan munten, beetje pijnlijk dacht ik nog... Ook had hij een apart paleis laten maken voor zijn meerdere vrouwen met als eerste vertrek, je raadt het nooit, een keuken! Die avond de berg op voor het zoveelste paleis met een zonsondergang, mijn laatste dag in Rajastan.

Vipassana meditatie.
Ik had om eerlijk te zijn totaal geen idee wat te verwachtten. Ik had het van meerdere mensen aangeraden gekregen. Maar niemand had echt uitgelegd wat het was... Wel ben ik zeer geïnteresseerd waar de beperkingen van onze hersenen liggen en weet ik van mezelf dat ik niet gedisciplineerd ben. Ook ben ik van mening dat ik een impuls overschot heb, met altijd nieuwe indrukken, wanneer verveel je je tegenwoordig echt, met constant mensen, smartphones, tv’s en computers om je heen. Daarnaast was ik benieuwd wat er naar buiten kwam als er niets in kwam. Dus voor al deze redenen heb ik besloten aan deze meditatie te beginnen
Wierook branden, contact met geesten maken en om een kampvuurtje dansen. Dit is misschien het beeld dat sommige mensen hebben als je zegt dat je 10 dagen gaat mediteren. Dit is juist het tegenovergestelde van wat vipassana meditatie is. Het is heel erg down to earth, met als doel niet om je te veranderen maar je bewuster te maken en je objectiefer te laten kijken. Het is een buddhistiche meditatie, dezelfde techniek die Buddha gebruikt heeft om verlichting te bereiken.
De filosie in het kort: de kern is dat onze ellende voortkomt uit verlangen en afkeer. Als wij een prettige sensatie binnenkrijgen, vinden we dit lekker en krijgen we verlangen naar meer van deze sensatie. Als we een onprettige sensatie binnenkrijgen vinden we dit vervelend en krijgen we afkeer naar deze sensatie. Helaas hebben we vaak geen invloed op welke sensatie’s we binnenkrijgen en worden we ongelukkig als we geen prettige sensatie’s binnenkrijgen en worden we ook ongelukkig als we onprettige sensatie’s binnenkrijgen. Door echt diep besef te kweken dat niks voor altijd is, word je neutraler tegen het afkeer en verlangen dat je kweekt als je een sensatie binnenkrijgt.
In totaal deden er 20 mannen en 15 vrouwen mee, waarvan een ander westerling, een meisje van 22 uit Nederland, genaamd Marloes. Ons rooster werd duidelijk gemaakt; we zouden in totaal 12 dagen blijven. De eerste en de laatste dag met een kort programma. Voor 10 dagen dus:
4:00: Ochtend bel
4:30: Meditatie
6:30: Ontbijt
8:00: Meditatie
11:00: Middageten
12:00: Rust
13:00: Meditatie
17:00: Avondsnack
18:00: Meditatie
19:00: Lezing
20:30: Meditatie
21:00: Naar bed
Wat dus neerkomt op 10 en een half uur mediteren per dag. Ik dacht dat ik het het zwaarste zou hebben met vroeg opstaan, maar dit viel best mee als je in het ritme zit. Het zwaarste waren de lange zittingen, vooral de middagzitting van 4 uur achter elkaar,want je kreeg dan overal pijn en als je je niet kan concentreren verveelde je je dood.
De eerste 3 dagen begonnen we met het scherpmaken van onze hersenen, dit door middel van ademhaling, je moet dan de sensatie op je huid van de lucht onder en in je neus waarnemen als je in en uit ademt. En hier je volledige aandacht op richten. Ook moet je beseffen dat de sensatie (en alles in het leven) weer wegtrekt en dus geen verlangen of afkeer ontwikkelen als je iets of juist niets voelt.
Al deze tien dagen galmde er om de tien minuten een keiharde boer door de meditatiezaal waar Brice niets bij is. Want hier is een boer net als hoesten, dat hou je niet binnen. Hetzelfde geld voor scheten, maar deze galmen ongeveer een keer per half uur. Wel hoorde ik achteraf van Marloes dat er bij de vrouwen een met darmgas zat die constant stille dodelijke scheten liet, een dag lang. Blij dat ik bij de mannen zat.
Het ontbijt en de lunch bestond uit vegetarische Indiase keuken, wat altijd heel verschillend was en vaak erg lekker! Wel had ik soms het idee dat ze maar bij elkaar gooide wat ze nog in huis hadden. Zo hadden ze bijvoorbeeld yoghurt met banaan en in plaats van daar een beschuitje en kaneel bij te doen, deden ze er komkommer en kruidnagel bij... Beetje raar, maar wel binnen te houden. En in de avond kregen we alleen een snack en een kopje thee.
De vierde dag kregen we pas de vipassana techniek te leren. Je moet dan je volledigge aandacht op een gedeelte van je lichaam leggen en zo systematisch je hele lichaam afwerken. Ook werden hier de dodelijke 1 uur zittingen geïntroduceerd waar je een uur lang geen spiertje mag bewegen. Alles gaat pijn doen, maar vooral je benen. Geen afkeer tegen deze pijn ontwikkelen, het is toch niet voor altijd. En na een tijdje kan je de pijn volledig uitfilteren en je volledige aandacht op een ander deel van je lichaam focussen.
Moeilijk te beschrijven de dingen die je waarneemt, maar zo heb ik op de meeste plaatsen mijn hartslag gevoelt en op sommige random plaatsen, zoals mijn wang, het nog na voelen trillen.
Het was niet altijd even makkelijk, op de vijfde en zevende dag had ik mijn tas al gepakt en wou ik zo snel mogelijk weg wezen. Maar de meeste spijt heb ik niet van dingen die ik wel heb gedaan, maar van de dingen die ik niet heb gedaan!

Dit is wel genoeg om online te zetten, wel loop ik bijna een maand achter, nog drie weken india en ook al een maand Indonesië. Maar nu heb ik mijn laptop weer en kan ik lekker wat wegtypen.

Johannes out!